Tobias Harris 2.0

W czasach, gdy small-ballowi skrzydłowi nie rosną na drzewach i są potrzebni bardziej niż zwykle, Detroit Pistons niemal za bezcen udało się pozyskać Tobiasa Harrisa. 24-latek pomógł Tłokom w awansie do play-offów i przede wszystkim znalazł pod siebie pasujący system.

Odkąd Tobias opuścił Orlando niemal w każdym aspekcie jego cyferki poszły w górę. Trafia 38% swoich trójek - wzrost z 31% - i poprawił się z 46% na 48% z gry. Notuje więcej asyst, punktów i częściej pozwala mu się rzucać. Wprawdzie średnia zbiórek spadła, ale to cena gry obok Andre Drummonda.

Skąd więc wynika ogólna poprawa?

W pewnym sensie wydaje mi się, że Scott Skiles źle wykorzystywał swojego podopiecznego. Tobias Harris to taki zawodnik, który potrafi zrobić wszystkiego po trochu. To sprawia, że jest jednym z najbardziej unikalnych i intrygujących graczy w NBA. Może wykreować sobie rzut, oddać trójkę, ściąć do kosza, a w defensywie jest na tyle wysoki, by bronić w post, ale też na tyle szybki, by kryć rozgrywających.

Problem polegał przede wszystkim w ataku. W Orlando było zbyt wielu zawodników jednocześnie potrzebujących piłki, by być przydatnym. Tobiasa spychano coraz bardziej do roli, przez co nie uczestniczył bezpośrednio w akcjach. Mam na myśli zwykły ball-movement, zaangażowanie zawodnika. Zdarzały się posiadania, w których nie dotykał piłki, tylko odpoczywał po rogach. Trener Magic był jak następnym razem, Tobias. Ustawiano go w niekomfortowych miejscach i oczekiwano, że nadal będzie przydatny. Pewnym odzwierciedleniem tego o czym piszę jest poniższa grafika pozycji rzutowych Harrisa (nr 1 to 27 meczów w barwach Pistons, nr 2 to 49 spotkań jako gracz Magic).

W skrócie widzimy, że w Detroit jest więcej Tobiasa po lewej stronie parkietu. Mocno zredukowano trójki bezpośrednio ze szczytu i z lewego rogu, które w Orlando nie przynosiły efektu. Zamieniono to na mid-range i trójki z lewego oraz prawego szczytu. Jest też średnio trochę więcej punktów bezpośrednio pod koszem. Na kilku przykładach postaram się pokazać jak SVG wkomponował do drużyny nowego zawodnika.

W Detroit większość czasu Harris spędza jako small-ballowa 4 obok Marcusa Morrisa. Nawet jeżeli przeciwnik decyduje się na przemienne krycie (niski skrzydłowy na Tobiasie, silny na Marcusie), to jak przyznaje SVG lepiej im się gra w ofensywie, traktując Harrisa jako 4. Zasadniczo wiele akcji Tobias rozpoczyna, ustawiając się na lewym lub prawym szczycie.

Stąd dzieją się dobre rzeczy. SVG znalazł kilka prostych i ciekawych zagrywek, które pozwalają skrzydłowemu na zdobywanie punktów. Może grać akcje spot-up, w których zdobywa solidne 1.13 punktu na posiadanie.  Chodzi o zwykłe zagrożenie, które stwarza, stojąc na linii za 3. To nie są tylko trójki, ale też ścięcia bezpośrednio do kosza czy zwykłe 1v1 do mid-range. O wiele łatwiej grać tego typu akcje, gdy obok znajduje się 3 strzelców z dystansu (nawet jeżeli KCP trafia 30% za 3, to jako tak słaby strzelec nie jest traktowany). Po prostu tworzy się wolna przestrzeń, na czym korzysta cały atak.

Jest też sporo dwójkowych akcji z Reggiem Jacksonem, w których Tobias ze swoim arsenałem stwarza duże zagrożenie. Może po prostu zrolować do obręczy, zrobić pop do linii za 3 i oddać trójkę czy wykreować korzystny dla siebie match-up. To jedna z tego typu akcji, gdzie leniwa obrona rywala pozwoliła na zmianę krycia, przez co Harris był kryty na bloku przez rozgrywającego.

Zwykła, niechlujna, zasłona wykreowała korzystny pojedynek w miejscu z którego 24-latek trafia 47%. W 33 akcjach w post w tym sezonie (tylko Pistons) zdobywa dobre 1.03 punktu na posiadanie. Dla przykładu Andre – temat na inną historię – Drummond tylko 0.73 w 402 takich sytuacjach, a Stanley Johnson bolesne 0.53 w 32. Ale Harris jest też całkiem niezłym kozłującym jak na swój wzrost. Dzięki temu Pistons dodali do składu kolejnego zawodnika, który może grać pick and rolle z centralną postacią składu – Andre Drummondem. 

Błędne koło

Pistons w krótkim czasie stali się zależni od nowego zawodnika.

– Dobrze mieć go w drużynie. Wygląda jakby grał z nami przez kilka lat – mówi o Tobiasie SVG. – Bardzo łatwo się wkomponował. Nie czujesz, że to w ogóle nowy zawodnik.

Gdy Harris siedzi na ławce defensywa Detroit traci najwięcej punktów, co przedstawia poniższa tabelka.

W dużej mierze wynika to z faktu, że w Detroit nie ma specjalnie zastępstwa na pozycję nr 4. To będzie kłopot już za chwilę w serii przeciwko Cleveland, gdzie może wyjść brak klasycznego silnego skrzydłowego. Harris jest mądrym i uniwersalnym obrońcą, co niekoniecznie oznacza, że gra nim przez cały mecz w obronie na 4 będzie korzystna dla twojej drużyny. Kevin Love przeciwko zespołom Tobiasa Harrisa był en fuego w tym sezonie. Trafiał 58.6% z gry i 53.8% za 3, a jego net rating wynosił +32.3. Czujecie to? Tak pachną kłopoty. W ogóle obrona drużyna ze stanu Michigan mocno obniżyła loty po ASG – na 100 posiadań traci 105.8 punktów ze 102.2 przed meczem gwiazd – i Cavaliers powinni tę obniżkę formy jak najbardziej wykorzystać.

Na pewno Tobias Harris to bardzo przydatny zawodnik, świetnie pasujący do nowoczesnej koszykówki i tego co buduje w Detroit Notorious SVG. W pewnym sensie to taki Harrison Barnes konferencji wschodniej. W systemie obok trzech strzelców z dystansu i centra dobrego w pick and rollach może w końcu wykorzystać pełnie swoich możliwości w ataku. W obronie na pewno byłoby łatwiej, gdyby Pistons mieli jeszcze zapasowego silnego skrzydłowego – chociaż na 20 minut gry z ławki – tak by ewentualnie odciążyć Harrisa (czy Morrisa) z obowiązku przepychania się z silniejszymi zawodnikami. To już plan na przyszły sezon, ale dobrze widzieć, że Harris i Pistons idą w dobrym kierunku.